Infanterie-, artillerie- en verkenningspiloten

    Event ID: 214

    Categorieën:

    Algemene gebeurtenis
    Duits
    Der rote Kampfflieger von Rittmeister Manfred Freiherrn von Richthofen, 1917, 351.000 - 400.000, Verlag Ullstein & Co, Berlin-Wien

    27 mei 1917

    Date?
    50.84890767354939, 16.476310886960174
    Władysława Sikorskiego 19, 58-105 Świdnica, Polen
    Swidnica
    Schweidnitz

    Source ID: 4

    Der rote Kampfflieger von Rittmeister Manfred Freiherrn von Richthofen, 1917, 351.000 - 400.000, Verlag Ullstein & Co, Berlin-Wien p. 180

    “Als ik geen gevechtspiloot was geworden, had ik denk ik voor infanterievliegen gekozen. Het geeft veel voldoening om directe assistentie te kunnen verlenen aan onze hardst vechtende troepen. De infanterievlieger bevindt zich in een positie om dit te doen. Hij heeft een dankbare taak. Tijdens de Slag om Arras heb ik veel van deze capabele mensen op lage hoogte boven de vijand zien vliegen, in weer en wind en op elk moment van de dag, op zoek naar contact met onze hardvechtende troepen. Ik kan begrijpen dat je er opgewonden van kunt raken, ik denk dat menig man hoera riep toen hij de vijandelijke massa’s zag terugstromen na een aanval en onze dappere infanterie kwam uit de loopgraven en vocht oog in oog met de vijand die terugstroomde. Ik heb vaak de rest van mijn patronen in de vijandelijke loopgraven afgevuurd na een achtervolging. Zelfs als het niet veel helpt, maakt het toch een morele indruk. Ik ben zelf ook artilleriepiloot geweest. In mijn tijd was het iets nieuws om het vuren van de eigen artillerie [181] met radiotelegrafie te leiden. Maar het vereiste een heel speciaal talent. Ik was er op den duur niet geschikt voor. Ik geef de voorkeur aan het gevecht. Om artillerie te vliegen moet je zelf schutter zijn om het nodige inzicht te hebben. Ik heb ook verkenningsvluchten gedaan, in Rusland tijdens de bewegingsoorlog. Ik was weer een cavalerist, dat wil zeggen dat ik me zo voelde toen ik met mijn stalen Pegasus op pad ging. Die dagen met Holck boven de Russen behoren tot mijn favoriete herinneringen. Maar het beeld van de beweging lijkt niet terug te komen. In het westen ziet de verkenningspiloot iets heel anders dan het oog van de cavalerist gewend is. De dorpen en steden, de spoorwegen en wegen zien er zo doods en stil uit, en toch is er enorm veel verkeer op, dat met grote vaardigheid voor de vliegenier verborgen wordt gehouden. Alleen een zeer, zeer geoefend oog is in staat om iets speciaals waar te nemen vanuit de razende hoogten. Ik heb goede ogen, maar het lijkt me twijfelachtig of er überhaupt iemand is die iets precies kan herkennen vanaf vijfduizend meter hoogte op een snelweg. Je moet dus op iets anders vertrouwen om het oog te vervangen – het fotografische apparaat. Je fotografeert dus alles waarvan je denkt dat het belangrijk is en dat [182]je zou moeten fotograferen. Als je thuiskomt en de platen zijn gecrasht, dan is de hele vlucht voor niets geweest. De verkenningspiloot is vaak betrokken bij een gevecht, maar hij heeft belangrijkere dingen te doen dan zich met het gevecht bezig te houden. Vaak is een schijf belangrijker dan het neerschieten van een heel toestel, dus in de meeste gevallen wordt hij niet opgeroepen om in de lucht te vechten. Het is tegenwoordig een moeilijke taak om goede verkenningen uit te voeren in het Westen.”

    Comments (0)

    Geef een reactie

    Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

    Back To Top