Richting Busendorf, Diedenhofen

    Event ID: 93

    Categorieën:

    Verhuizen & trips
    Duits
    Der rote Kampfflieger von Rittmeister Manfred Freiherrn von Richthofen, 1917, 351.000 - 400.000, Verlag Ullstein & Co, Berlin-Wien

    13 augustus 1914

    wir hatten erst acht Tage Krieg
    49.29003766553522, 6.529122799951919
    near Diedenhofen (Thionville)
    Bouzonville
    Busendorf

    Source ID: 4

    Der rote Kampfflieger von Rittmeister Manfred Freiherrn von Richthofen, 1917, 351.000 - 400.000, Verlag Ullstein & Co, Berlin-Wien p. 25

    “Naar Frankrijk. We waren nu geladen in mijn garnizoensstad. Waarheen? – Geen idee, west, oost, zuid of noord. Er waren veel geruchten, maar de meeste waren voorbij. Maar in dit geval hadden we waarschijnlijk het juiste instinct: west. We kregen met z’n vieren een tweedeklas coupé toegewezen. We moesten proviand inslaan voor een lange treinreis. Drank ontbrak natuurlijk niet. Maar al op de eerste dag realiseerden we ons dat zo’n tweedeklascoupé behoorlijk krap was voor vier jonge krijgers, dus besloten we ons wat meer te verspreiden. Ik richtte de helft van een pakwagen in als woon- en slaapruimte en had zeker iets goeds gedaan. Ik had lucht, licht enz. Ik had stro gehaald bij een station en de tent was er bovenop gedekt. Ik sliep net zo vast in mijn slaapwagen alsof ik in mijn familiebed in Ostrowo lag. De reis ging dag en nacht door, eerst door heel Silezië en Saksen, toen steeds meer naar het westen. We leken op weg naar Metz; zelfs de chauffeur wist niet waar we heen gingen. Op elk station, zelfs waar we niet stopten, was er een zee van mensen die ons overlaadden met gejuich en bloemen. Het Duitse volk was dolenthousiast over de oorlog; dat kon je zien. Vooral de Uhlans werden bewonderd. Het peloton dat eerder door het station was gesneld, moet het woord hebben verspreid dat we al bij de vijand waren geweest – en we waren pas acht dagen in oorlog – en mijn regiment was al genoemd in het eerste legerrapport: Uhlan Regiment 1 en Infanterie Regiment 155 hadden Kalisch veroverd. We waren dus de gevierde helden en voelden ons helden. Wedel had een Kozakkenzwaard gevonden en liet het aan de verbaasde meisjes zien. Het maakte veel indruk. We beweerden natuurlijk dat er bloed op zat en verzonnen een monsterlijk sprookje over het vreedzame zwaard van een gendarmeriechef. We waren vreselijk uitgelaten. Totdat we eindelijk werden uitgeladen in Busendorf bij Diedenhofen. Kort voordat de trein aankwam, stopten we in een lange tunnel. Ik moet zeggen, het is vrij ongemakkelijk om plotseling in een tunnel te stoppen in vredestijd, maar vooral in oorlogstijd. Toen maakte een overmoedige man een grapje en loste een schot. Het duurde niet lang of er ontstond een wilde schietpartij in de tunnel. Het is een wonder dat niemand gewond raakte. Wat de oorzaak was, is nooit naar buiten gekomen.”

    Dit bericht heeft 0 reacties

    Geef een reactie

    Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

    Back To Top