Boelckes dood

    Event ID: 138

    Categorieën:

    Algemene gebeurtenis
    Duits
    Der rote Kampfflieger von Rittmeister Manfred Freiherrn von Richthofen, 1917, 351.000 - 400.000, Verlag Ullstein & Co, Berlin-Wien

    28 oktober 1916

    50.121687235846494, 2.859478279767029
    Favreuil

    Source ID: 4

    Der rote Kampfflieger von Rittmeister Manfred Freiherrn von Richthofen, 1917, 351.000 - 400.000, Verlag Ullstein & Co, Berlin-Wien p. 96

    “Boelcke † (28 oktober 1916) Op een dag vlogen we weer tegen de vijand onder leiding van de grote man. Je had altijd zo’n veilig gevoel als hij er was. Er was maar één Boelcke. Erg stormachtig weer. Veel wolken. Andere vliegtuigen vlogen die dag helemaal niet, alleen de gevechtspiloot. Van een afstandje zagen we twee brutale Engelsen vooraan die leken te genieten van het slechte weer. We waren met z’n zessen en twee aan de andere kant. Als er twintig waren geweest, zou het signaal van Boelcke om aan te vallen ons niet hebben verrast. De gebruikelijke strijd begon. Boelcke had de ene vooruit en ik de andere. Ik moet loslaten omdat ik onderbroken word door een van mijn eigen mannen. Ik kijk om en zie Boelcke zijn slachtoffer ongeveer tweehonderd meter naast me verwerken. De dertigste! De dertigste! De veertigste! De veertigste! Het was weer het gebruikelijke beeld. Boelcke schiet er een en ik mag toekijken. Een goede vriend van hem vliegt vlak naast Boelcke. Het was een interessant gevecht. Beiden schoten, de Engelsman kon elk moment vallen. Plotseling [97]was er een onnatuurlijke beweging in de twee Duitse vliegtuigen. Het schoot door mijn hoofd: botsing. Ik had nog nooit een botsing in de lucht gezien en had me iets veel anders voorgesteld. Het was ook geen botsing, maar meer een contact. Maar in de hoge snelheid van een vliegtuig als dit is elke zachte aanraking een heftige botsing. Boelcke laat zijn slachtoffer onmiddellijk los en daalt in een wijde bocht en glijvlucht naar de aarde. Ik had nog steeds niet het gevoel van een crash, maar toen hij onder me door gleed realiseerde ik me dat een deel van zijn vleugel was afgebroken. Ik kon niet zien wat er daarna gebeurde, maar in de wolken verloor hij één vleugel volledig. Toen was het vliegtuig stuurloos en stortte hij neer, altijd vergezeld van zijn trouwe vriend. Toen we thuiskwamen, was het nieuws er al: “Onze Boelcke is dood!” We konden het niet geloven. Natuurlijk voelde degene die het ongeluk moest ondergaan de meeste pijn. Het is vreemd dat iedereen die Boelcke leerde kennen, dacht dat hij zijn enige echte vriend was. Ik heb ongeveer veertig van deze enige echte vrienden van Boelcke ontmoet en iedereen dacht dat hij de enige was. Mensen wiens naam Boelcke [98]nooit heeft gekend, geloofden dat ze bijzonder dicht bij hem stonden. Het is een eigenaardig fenomeen dat ik alleen bij hem heb waargenomen. Hij had nooit een persoonlijke vijand. Hij was voor iedereen even aardig, voor niemand meer en voor niemand minder. De enige persoon die misschien iets dichter bij hem stond, had de pech die ik net heb beschreven. Niets gebeurt zonder Gods voorzienigheid. Dat is een troost die je jezelf zo vaak moet vertellen in deze oorlog.”

    Comments (0)

    Geef een reactie

    Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

    Back To Top