Skip to content

De eerste keer in de lucht!

Event ID: 103

Categorieën:

Der rote Kampfflieger von Rittmeister Manfred Freiherrn von Richthofen, 1917, 351.000 - 400.000, Verlag Ullstein & Co, Berlin-Wien

31 mei 1915

Morgens früh um sieben Uhr sollte ich zum erstenmal mitfliegen!
50.98033853742382, 6.897883820507864
Flieger-Ersatzabteilung 7
Köln

Source ID: 4

Der rote Kampfflieger von Rittmeister Manfred Freiherrn von Richthofen, 1917, 351.000 - 400.000, Verlag Ullstein & Co, Berlin-Wien p.

“De eerste keer in de lucht! Ik zou voor het eerst vliegen om zeven uur ’s ochtends! Ik was in een enigszins begrijpelijke staat van opwinding, ik kon me er helemaal niets bij voorstellen. Iedereen aan wie ik het vroeg, vertelde me iets anders. s Avonds ging ik vroeger dan normaal naar bed zodat ik de volgende ochtend fris zou zijn voor het grote moment. We reden naar het vliegveld en ik zat voor het eerst in een vliegtuig. Ik had enorm last van de propellerwind. Ik kon niet communiceren met de piloot. Alles vloog van me weg. Als ik een papiertje tevoorschijn haalde, verdween het. Mijn helm gleed af, mijn sjaal ging af, mijn jas zat niet dicht genoeg, kortom, het was ellendig. Ik was nog niet eens klaar om op te stijgen toen de piloot het gas intrapte en het vliegtuig begon te rollen. Sneller en sneller, sneller en sneller. Ik hield me stevig vast. Plotseling hield het trillen op en vloog het vliegtuig de lucht in. De grond zoefde onder me weg. Er was me verteld waar ik heen moest vliegen, dat wil zeggen waar ik mijn gids heen moest sturen. We vlogen eerst een tijdje rechtdoor, toen draaide mijn gids om, dan weer om, [46]naar rechts, dan weer naar links, en ik was mijn oriëntatie boven mijn eigen vliegveld kwijt. Ik had geen idee meer waar ik was! Voorzichtig begon ik het gebied onder me te bekijken. De mensen waren klein, de huizen zagen eruit als iets uit een kinderbouwpakket, alles was zo schattig en sierlijk. Keulen lag op de achtergrond. De Dom van Keulen was speelgoed. Het was een subliem gevoel om boven alles te zweven. Wie zou me nu nog kwaad kunnen doen? Niemand! Het kon me niet schelen dat ik niet meer wist waar ik was en ik was erg verdrietig toen mijn piloot zei dat we nu moesten landen. Het liefst was ik meteen weer gaan vliegen. Er was geen sprake van dat ik ongemak zou hebben, zoals ik bijvoorbeeld op een luchtschommel zou hebben gehad. De beroemde Amerikaanse schommels vind ik trouwens walgelijk. Daarin voel je je onveilig, maar in een vliegtuig heb je een absoluut gevoel van veiligheid. Je zit heel stil in je stoel. Er is geen kans om duizelig te worden. Er is niemand die zich ooit duizelig heeft gevoeld in een vliegtuig. Maar het is verdomd spannend om zo door de lucht te suizen, vooral daarna, toen het weer naar beneden ging, het vliegtuig naar voren kantelde, de motor stopte met draaien en er plotseling een enorme kalmte intrad. Ik hield me weer stevig vast en dacht [47]natuurlijk: “Nu ga je neerstorten.” Maar het gebeurde allemaal zo natuurlijk en natuurlijk, inclusief de landing, het weer raken van de grond, en alles ging zo gemakkelijk dat er absoluut geen gevoel van angst was. Ik was dolblij en had de hele dag in het vliegtuig kunnen zitten. Ik telde de uren tot de volgende start.”

Comments (0)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top