Skip to content

Ilse’s verjaardag

Event ID: 293

Categorieën:

Die Erinnerungen der Mutter des roten Kampffliegers Kunigunde Freifrau von Richthofen. Im Verlag Ullstein - Berlin, 1937.

08 augustus 1914

51.64914584218983, 17.81639327607872
Ostrowo
Ostrowo

Source ID: 10

Die Erinnerungen der Mutter des roten Kampffliegers Kunigunde Freifrau von Richthofen. Im Verlag Ullstein - Berlin, 1937. p. 12

“Vandaag was Ilse jarig. We hebben het niet gevierd (wie zou daar nu zin in hebben!). We hebben de dag gebruikt om de kleding te naaien die ze nodig heeft als Rode Kruisverzorgster. De formele jurken zaten in koffers – ze hebben nu geen plaats. Ilse is vastbesloten om te helpen waar ze kan, dat zit in haar actieve en vrolijke aard. Als het serieus en moeilijk wordt, hebben we zulke gezellige mensen nodig. Het is heel fijn om te zien hoeveel goede wil en actiebereidheid er is bij onze vrouwen. Iedereen wil naar beste vermogen bijdragen aan het succes van de grote zaak. Veel vrouwen en jonge meisjes gaan naar alle militaire treinen die door het station rijden om de soldaten op te frissen; er worden broodjes, worstjes, sigaretten, malt bier en ansichtkaarten uitgedeeld. De laatste keer dat ik op het station was, zaten de soldaten al zo vol dat ze letterlijk gedwongen moesten worden om te eten. Er was alleen een constante vraag naar sigaretten en bier. Men is ronduit dankbaar als de veldgrijze een wens uitspreekt die vervuld kan worden. Ze moeten zich ervan bewust zijn dat hun vaderland hen graag zoveel mogelijk goed wil doen voordat ze de vreselijkste ontberingen moeten doorstaan. Het garnizoen is nu ontdaan van zijn actieve troepen. De 10e Grenadiers en het 42e Artillerieregiment zijn ook vertrokken. Zoals ze zeiden, naar het westen. Niettemin geeft de stad een bewogen en interessant beeld. In plaats van het gebruikelijke strakke soldatenuiterlijk zie je nu andere gezichten, eerst individuen en daarna vele, vele anderen. De vrijwilligers zijn op het toneel verschenen. Ik was erg opgewonden toen ik vanuit het raam toekeek hoe ze zingend door de straten marcheerden; sommigen zagen er voor mij nog als jongens uit, ze waren nog niet helemaal in hun uniform gegroeid, ze waren nog niet uit het ouderlijk huis gespeend. Maar er was echt enthousiasme in hun ogen en in de manier waarop ze zingend marcheerden, ietwat onhandig maar met veel lef. – Onze kleine bediende Gustav Mohaupt haastte zich ook naar de vlaggen en schreef hoe blij hij was dat hij met de jagers in Hirschberg was aangekomen. We leven in stilte en luisteren gretig naar nieuws uit het oorlogstoneel. De inname van Luik wekte grote vreugde. De kranten baarden ongetwijfeld opzien met hun berichten dat er mysterieuze goudwagons onderweg waren van Frankrijk naar Rusland. Deze miljarden kostende schat op wielen werd langzaam een plaag. Wegen werden afgesloten, bewakers en brandweermannen hielden elke auto tegen. Hier en daar waren er zinloze en helaas niet geheel bloedeloze knallen. Het duurde tientallen dagen voordat de psychose verdween. In plaats daarvan werden de brugwachters steeds nerveuzer. Bijna elke nacht klonken er schoten. Overdag gaan de meest oncontroleerbare geruchten door de stad. Gisteren waren een paar geheime geliefden, misschien verblind door de brugregels, het slachtoffer van de regels. “Hij” schrok zich een hoedje, “zij” kreeg een licht schot voor de boeg. Alles ging van een leien dakje. Ik kreeg 700 mark van Manfred. Hij zei dat ik het voor hem moest bewaren. Hij had geen schulden achter zich gelaten – schreef hij – maar wel flink gespaard. Zo is hij nu eenmaal. Zijn uiterlijke en innerlijke omstandigheden zijn altijd zo dat hij elk uur verantwoording kan afleggen. Hij is altijd duidelijk, georganiseerd en klaar.”

Comments (0)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top