Mijn eerste luchtgevecht

    Event ID: 111

    Categorieën:

    Luchtgevecht
    Duits
    Der rote Kampfflieger von Rittmeister Manfred Freiherrn von Richthofen, 1917, 351.000 - 400.000, Verlag Ullstein & Co, Berlin-Wien

    01 september 1915

    51.2245376462922, 2.896344620920157
    Oostende

    Source ID: 4

    Der rote Kampfflieger von Rittmeister Manfred Freiherrn von Richthofen, 1917, 351.000 - 400.000, Verlag Ullstein & Co, Berlin-Wien p.

    Tegenstander was

    vliegend met de

    VS

    MvR vloog met de

    “Zeumer en ik hadden graag een luchtgevecht gehad. Natuurlijk vlogen we met onze grote gevechtsvliegtuigen. Alleen al de naam van de schuit gaf ons zoveel moed dat we het onmogelijk achtten dat een tegenstander ons kon ontglippen. We vlogen vijf tot zes uur per dag zonder ooit een Engelsman te zien. Op een ochtend, al ontmoedigd, gingen we weer op jacht. Plotseling zag ik een Farman die ongegeneerd zijn verkenning vloog. Mijn hart bonkte toen Zeumer op hem afvloog. Ik was benieuwd wat er zou gaan gebeuren. Ik had nog nooit een luchtgevecht gezien en had er maar heel vage ideeën over, net als u, beste lezer. Voor ik het wist, waren de Engelsman en ik elkaar voorbij gevlogen. Ik had niet meer dan vier schoten gelost, terwijl de Engelsman plotseling achter ons zat en de hele boel overhoop schoot. Ik moet zeggen dat ik geen gevoel van gevaar had omdat ik me niet kon voorstellen hoe het eindresultaat van zo’n gevecht eruit zou zien. We draaiden nog een paar keer om elkaar heen, totdat uiteindelijk, tot onze grote verbazing, de Engelsman [62]vrolijk omdraaide en verder vloog. Ik was erg teleurgesteld en mijn gids ook. Toen we thuiskwamen, waren we allebei in een zeer slechte bui. Hij verweet me dat ik slecht had geschoten, ik verweet hem dat ik niet goed had geschoten – kortom, ons anders zo vlekkeloze vliegtuighuwelijk was plotseling gebarsten. We keken naar onze doos en realiseerden ons dat we eigenlijk een behoorlijk aantal treffers hadden. Diezelfde dag maakten we een tweede jachtvlucht, maar die was net zo onsuccesvol. Ik was erg verdrietig, want ik had me voorgesteld dat het heel anders zou gaan in een gevechtssquadron. Ik geloofde altijd dat als ik ooit een schot zou krijgen, mijn broer ook zou moeten vallen. Maar ik moest mezelf er al snel van overtuigen dat zo’n vliegtuig heel veel aankan. Uiteindelijk raakte ik ervan overtuigd dat ik zoveel kon schieten als ik wilde en toch nooit een neerhalen. Aan moed ontbrak het ons niet. Zeumer kon vliegen zoals weinig anderen en ik kon behoorlijk goed schieten. We stonden dus voor een raadsel. Ik was niet de enige, maar veel anderen voelen zich nog steeds zo. De geschiedenis moet echt begrepen worden.”

    Comments (0)

    Geef een reactie

    Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

    Back To Top