Onze vliegtuigen

    Event ID: 215

    Categorieën:

    Algemene gebeurtenis
    Duits
    Der rote Kampfflieger von Rittmeister Manfred Freiherrn von Richthofen, 1917, 351.000 - 400.000, Verlag Ullstein & Co, Berlin-Wien

    28 mei 1917

    Date?
    50.84890767354939, 16.476310886960174
    Władysława Sikorskiego 19, 58-105 Świdnica, Polen
    Swidnica
    Schweidnitz

    Source ID: 4

    Der rote Kampfflieger von Rittmeister Manfred Freiherrn von Richthofen, 1917, 351.000 - 400.000, Verlag Ullstein & Co, Berlin-Wien p. 183

    “Zoals iedereen weet, zijn onze vliegtuigen in de loop van de oorlog enigszins veranderd. Het grootste verschil is tussen een gigantisch vliegtuig en een gevechtsvliegtuig. Het gevechtsvliegtuig is klein, snel, wendbaar, maar heeft niets bij zich. Alleen de patronen en de machinegeweren. Het reuzenvliegtuig – je hoeft alleen maar te kijken naar het buitgemaakte Engelse reuzenvliegtuig dat probleemloos aan onze kant landde – is een kolos, alleen ontworpen om zoveel mogelijk te vervoeren over grote gebieden. Het sleept ongelooflijk veel mee; drie- tot vijfduizend kilo is er niets bij. De benzinetanks zijn pure treintankers. Je hebt niet langer het gevoel dat je vliegt in zo’n groot ding, je bent aan het “rijden”. Vliegen doe je niet meer op gevoel, maar met technische instrumenten. Zo’n enorm vliegtuig heeft ongelooflijk veel paardenkrachten. Ik weet het exacte aantal niet, maar het zijn er vele duizenden. Hoe meer, hoe beter. Het is niet onmogelijk dat we hele divisies kunnen vervoeren in zo’n ding. Je kunt een wandeling maken door de romp. In de ene hoek staat een onbeschrijfelijk [184]iets, de wetenschappers hebben er een vonkentelegraaf in gebouwd, waarmee je tijdens de vlucht volledig met de aarde kunt communiceren. In de andere hoek hangen de mooiste Zervelat-worsten, de beroemde vliegtuigbommen waar de mensen beneden zo bang voor zijn. De loop van een kanon staart uit elke hoek. Het is een vliegend fort. De vleugels met hun stijlen lijken op zuilenhallen. Ik kan me niet opwinden over deze gigantische schuiten. Ik vind ze afzichtelijk, atletisch, saai, immobiel. Ik heb liever een vliegtuig zoals “le petit rouge”. Met dit ding maakt het niet uit of je op je rug vliegt, hem op zijn kop zet of iets anders doet, je vliegt gewoon als een vogel, en toch is het geen “gevleugeld vliegen” zoals de albatrosvogel, maar is het hele ding een “vliegende motor”. Ik denk dat we op het punt komen dat we voor twee mark vijftig vliegpakken kunnen kopen waar je gewoon in kruipt. Er zit een motor en een propeller aan de ene kant, je steekt je armen in de vleugels en je benen in de staart, dan huppel je een beetje, dat is het begin, en dan vlieg je als een vogel door de lucht. U lacht zeker, beste lezer, en ik ook, maar of onze kinderen zullen lachen is nog niet [185] duidelijk. Ze zouden ook gelachen hebben als iemand hen vijftig jaar geleden had verteld dat hij over Berlijn zou vliegen. Ik zie nog voor me hoe de Zeppelin in 1910 voor het eerst naar Berlijn kwam, en nu kijkt de Berlijnse agglomeratie nauwelijks meer op als zo’n ding door de lucht raast. Afgezien van deze gigantische vliegtuigen en het ding voor gevechtspiloten, zijn er nu talloze andere in alle maten. Het einde van de uitvindingen is nog lang niet in zicht. Wie weet wat we over een jaar gebruiken om ons een weg te boren in de blauwe ether!”

    Comments (0)

    Geef een reactie

    Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

    Back To Top